Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο πιο δυνατός τένοντας του ανθρώπινου σώματος και είναι απαραίτητος για τη βάδιση, για το τρέξιμο και τα άλματα — του Ανδρέα Μπογιόπουλου – Ορθοπεδικού χειρουργού
Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο πιο δυνατός τένοντας του ανθρώπινου σώματος και είναι απαραίτητος για τη βάδιση, για το τρέξιμο και τα άλματα.
Τενοντίτιδα αχίλλειου
- Η τενοντίτιδα του αχίλλειου τένοντα μπορεί να εκδηλωθεί με:
- πόνο κατά μήκος του τένοντα
- πρωινή δυσκαμψία και βάρος
- τοπικό οίδημα, πρήξιμο
- εμφάνιση αλλοιώσεων στην πτέρνα
- αύξηση του πάχους του τένοντα
Ο πόνος και το οίδημα επιδεινώνονται με τη σωματική άσκηση.
Διάφορες αιτίες μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή στον αχίλλειο τένοντα μεταξύ των οποίων οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί και η υπερβολική καταπόνηση της περιοχής. Για να μην μετατραπεί ο τραυματισμός ή η καταπόνηση της περιοχής σε τενοντίτιδα του αχίλλεια τένοντα, συνιστάται η προληπτική χρήση κατάλληλων υποδημάτων και φυσικά στην περίπτωση αθλητικής δραστηριότητας, απαιτείται να προηγηθούν ζέσταμα και διατάσεις.
Σε κάθε περίπτωση, ο πόνος ή οι ενοχλήσεις στην περιοχή του αχίλλειου τένοντα απαιτούν αντιμετώπιση από τον ειδικό γιατρό ώστε να υπάρξει η σωστή γνωμάτευση και κατάλληλη θεραπεία για να αποφύγουμε μια χρόνια τενοντίτιδα που υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να επιφέρει σταδιακή εκφύλιση του τένοντα και ενδεχόμενη ρήξη.
Ρήξη αχίλλειου τένοντα
Ρήξη του αχίλλειου τένοντα μπορεί να προκληθεί κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων, όπου ο τένοντας δέχεται πολύ μεγάλες πιέσεις (π.χ. κατά τη βάδιση ο αχίλλειος τένοντας δέχεται δυνάμεις που ισοδυναμούν με το 4πλάσιο του σωματικού βάρους ενώ κατά το τρέξιμο, με το 7πλάσιο), αλλά και σε απλές δραστηριότητες.
Η ρήξη του αχίλλειου τένοντα, μερική ή ολική, είναι ένας επίπονος και σοβαρός τραυματισμός, που συχνότερα συμβαίνει σε αθλητές αλλά μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε άλλο άτομο.
Παράγοντες Κινδύνου
Οι συχνότεροι παράγοντες κινδύνου, εκτός από την υπερβολική καταπόνηση και τους συνεχείς μικροτραυματισμούς που δεν τυγχάνουν σωστής αντιμετώπισης, που αυξάνουν την πιθανότητα ρήξης είναι :
- η ηλικία
- ο διαβήτης
- η αυξημένη χοληστερίνη
- το κάπνισμα
- η αύξηση του βάρους
- η χρήση αντιβιοτικών, όπως οι κινολόνες
Η ρήξη του αχίλλειου τένοντα είναι πολύ επίπονος τραυματισμός και πολλοί ασθενείς περιγράφουν πως την στιγμή που έγινε η ρήξη νόμιζαν πως κάτι ή κάποιος τους χτύπησε στη γάμπα με μεγάλη δύναμη, άλλοι πάλι περιγράφουν πως μαζί με τον πόνο άκουσαν έναν δυνατό ήχο . Ο πόνος συνοδεύεται από πρήξιμο στην περιοχή της γάμπας και αιμάτωμα . Ο ασθενής μετά την ρήξη αδυνατεί να περπατήσει και κάποιοι καταφέρνουν με δυσκολία και πολύ πόνο να στηριχτούν στην πτέρνα. Μερικοί ασθενείς αγγίζουν με το δάχτυλο την περιοχή που πονούν και νιώθουν ένα βαθούλωμα λίγο πιο πάνω από την πτέρνα.
Μετά από μία πιθανή ρήξη αχίλλειου τένοντα, ο τραυματίας πρέπει οπωσδήποτε να απευθυνθεί σε ορθοπεδικό για άμεση διάγνωση και αντιμετώπιση.
Ακόμη κι αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος τραυματισμός αλλά εκδηλώνεται πόνος στην περιοχή χωρίς εμφανή αίτια, είναι απαραίτητο να γίνεται εξέταση από ορθοπαιδικό καθώς μια φλεγμονή (τενοντίτιδα) που δεν αντιμετωπίζεται έγκαιρα και σωστά μπορεί να οδηγήσει σε σταδιακή εκφύλιση του τένοντα και τελικά σε ρήξη. Το ίδιο συμβαίνει και με μια μερική ρήξη που η μη ορθή της αποκατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε ολική ρήξη.
Η ρήξη του αχίλλειου τένοντα μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά ή χειρουργικά και η θεραπεία αποφασίζεται λαμβάνοντας υπόψη διάφορους παράγοντες:
- ηλικία
- ανάγκες του ασθενή
- γενική κατάσταση του ασθενούς
- και κυρίως από το μέγεθος της βλάβης ( ολική ή μερική ρήξη )
Στη περίπτωση που αποφασίζεται η συντηρητική θεραπεία η πιθανότητα νέας ρήξης είναι μεγαλύτερη και επίσης είναι μεγαλύτερος και ο χρόνος ακινητοποίησης.
Συνήθως ο ορθοπεδικός προτείνει την χειρουργική θεραπεία γιατί επιτρέπει την καλύτερη αποκατάσταση του μήκους και της λειτουργίας του τένοντα και έτσι μειώνεται η πιθανότητα νέας ρήξης.
Μετά το χειρουργείο, το πόδι μένει ακίνητο για 45 μέρες και μετά ξεκινά η σταδιακή κινητοποίηση και ενδυνάμωση. Μετά τους 3 μήνες ο ασθενής επανέρχεται πλήρως στις καθημερινές δραστηριότητες ενώ στις αθλητικές δραστηριότητες επανέρχεται μετά τους 6 μήνες.
Facebook
Instagram